Noa werd als baby geadopteerd vanuit Colombia. Haar adoptie vormde haar niet als persoon, maar haar Colombiaanse roots beïnvloedde wel een deel van haar identiteit. Noa zocht naar antwoorden op haar vragen en ging op 16-jarige leeftijd op zoek naar haar biologische familie. Ze kwam in contact met haar moeder. Wanneer Noa terugkijkt op deze zoektocht en het meisje die ze was toen ze zestien was, zou ze haar willen vastpakken en toefluisteren dat alles goed komt. “Ik zou haar willen zeggen om dicht bij jezelf te blijven en te vertrouwen op het leven.” Soms is het leven zwaar. Soms overkomen ons dingen waar we geen invloed op hebben. Soms kennen we mindere tijden. Het is onze kracht dat onze reis zal tekenen. Onze kracht om door te gaan. Onze kracht om te transformeren.

Noa vond de antwoorden die ze nodig had bij haar biologische familie. Haar ultieme bron van inspiratie? Haar adoptiemoeder. “De discipline die zij heeft vind ik zo inspirerend. Na de scheiding van mijn ouders stond ze er alleen voor. Ze werkte ontzettend hard, maar was er tegelijkertijd ook altijd voor ons. Dat waardeer ik enorm.” Noa haalt naast haar moeder, ook kracht uit het geloof. Het geloof geeft haar het vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt en op zijn plek valt.

“Toch zou ik wel beter mijn grenzen aan mogen geven” vertelt Noa wanneer ze de vraag krijgt welk advies ze zichzelf op dit moment zou geven. “Ik mag wel vaker nee zeggen en beter handelen naar mijn gevoel.” als vrouw zijnde wordt er veel van je verwacht terwijl je ook persoonlijke doelen en dromen hebt. Soms kan het goed zijn om een stapje terug te zetten en te kijken waar we staan. Trots zijn op onszelf en de reis die we hebben afgelegd. “Ik zou tegen andere vrouwen willen zeggen dat ze trouw moeten blijven aan zichzelf. Ga door, je bent prachtig” aldus Noa.

Indigo kampte vroeger met veel onzekerheden. “Ik kon echt over alles onzeker zijn. Over hoe ik eruit zag, watik deed, wat ik zei. Als ik daar nu op terugkijk en iets kon zeggen tegen mijn16-jarige zelf, dan zou ik haar willen zeggen dat ze zich niet zo moet aantrekken van wat anderen denken.” De afgelopen jaren is Indigo meer uit haarschulp gekropen. Ze deed mee aan de Bachelor en maakte hiermee haar intrede inde Nederlandse media. Niet alleen leerde het Nederlandse publiek Indigo kennen, ze leerde vooral zichzelf kennen. ”Ik ben meer van mezelf gaan houden en veel zelfverzekerder geworden. Ik ben gaan accepteren wie ik ben en weet nu dat ik er mag zijn.” Indigo vond zelfliefde en zelfverzekerdheid in de kleine dagelijkse routines waaronder jezelf mooi maken, naar de sportschool gaan en het belang van gezonde voeding. Ook schrijft Indigo veel. Het helpt haar om even stil te staan bij hetgeen wat ze heeft bereikt, om dankbaar te zijn voor de kleine dingen en negatieve gedachtes los te laten.

Wanneer we Indigo vragen welk advies zij zichzelf op dit moment zou geven,antwoordt ze: “Ik leg de lat soms best wel hoog voor mezelf en mag wat minderperfectionistisch zijn. Dit gun ik iedereen. Ik gun het alle vrouwen om blij tezijn met zichzelf en comfortabel te zijn met wie je bent. Je zou jezelf nooitmoeten hoeven inhouden over bepaalde dingen of over hoe je bent.”

De belangrijkste en meest inspirerende vrouw in Indigo’s leven? Haar moeder.“Zij is echt een soort van beste vriendin van mij, maar dan ouder. Ik bendankbaar voor de goede band die wij hebben.”

Op haar achttiende werd Sarinah plotseling zwanger. Onverwacht, maar niet ongewenst. Toch is het een leeftijd waarop we als vrouwen nog vol in ontwikkeling en op ontdekking zijn. Op zoek naar onszelf en onze kracht. In gevecht met onze negatieve gedachten en onzekerheden. En dan moet je opeens, terwijl je zelf nog volwassen moet worden, de volwassene zijn en zorg dragen voor een kind. “Ik was nog zo onzeker, ook over mijn lichaam. En dan kom je opeens 20 kilo aan tijdens je zwangerschap. Dat was best pittig. Het leven is niet altijd even makkelijk, maar het heeft me wel veel sterker gemaakt.” Sarinah’s dochter Jahlyssia kijkt vol bewondering naar haar moeder. “Ik weet dat het voor mijn moeder heel moeilijk is geweest. Ze was jong, er was niet altijd geld, geen zekerheid. Toch heeft ze dat allemaal opzij gezet en hieruit haar kracht gehaald.” Toch zou Jahlyssia haar moeder wel willen meegeven om meer aan zichzelf te denken. “Je denkt altijd aan je kinderen, je man, je familie. Soms vergeet je jezelf ook op de eerste plek te zetten.” Een mooie reminder aan zelfliefde.

Wanneer Jahlyssia (23) terugkijkt op haar eigen jeugd, zou ze haar 16-jarige zelf willen zeggen dat ze zich niet zoveel moet aantrekken van wat anderen van haar denken of vinden. “Gewoon lekker jezelf blijven.”

Sarinah en Jahlyssia zouden ook andere vrouwen willen aanmoedigen om hun hart te volgen. “Geloof in jezelf en support andere vrouwen hierin. Samen versterken we elkaar” aldus de powervrouwen.

Van de buitenkant een vrolijk zestienjarig meisje die lacht naar de wereld. Van de binnenkant stromen de tranen over haar wangen. Wanneer we met Nadine in gesprek gaan over haar jeugd valt ze stil. Tranen springen in haar ogen. “Op mijn zestiende was ik op mijn ongelukkigst. Ik voelde me gewoon altijd echt gek. Als ik haar nu voor me zie, zou ik haar willen zeggen dat ze niet gek is. Ik zou haar willen zeggen, het komt goed.”

Nadine struggelde in haar jeugd met een depressie. “Er hangt nog best wel een soort van taboe over als je je slecht voelt of als je depressief bent of geweest. Als je je blij voelt of als je een hoogtepunt hebt bereikt dan moet je dat aan de hele wereld laten zien. Terwijl als je je kut voelt en dat deelt, is dat opeens aandacht vragen.” Precies om deze reden begon Nadine met het opnemen van video’s op TikTok over haar depressie. Nadine bouwde een community op waarbij ze hoopte mensen te helpen en te inspireren die met dezelfde mentale gezondheidsproblemen kampen als waar zij mee struggelde. Ze kan dan niet meer haar zestienjarige zelf vertellen dat het goed komt, maar dit kan ze wel aan duizenden andere jongeren. “Juist door mijn verleden sta ik nu heel mooi in het leven. Ik kan mensen nu helpen die met hetzelfde kampen.”

Het lukte Nadine om haar depressie te overwinnen. “Waar een wil is, is een weg. Ik geloof echt dat je met discipline heel ver kunt komen” aldus Nadine.

Wanneer we Nadine vragen wat ze andere vrouwen zou willen meegeven, antwoordt ze: “Blijf altijd eerlijk naar jezelf en praat over je gevoel met mensen.”